Zo rond 7 weken doen we dan graag een test met een kwarteltje in de tuin. Niets beter dan een vogeltje tenslotte om de kwaliteiten van een “vogelhond” in te schatten. Alleen moet je wel oppassen met automatisch te concluderen dat een pupje dat weinig interesse toont dan geen jachtaanleg zou hebben. Het kan namelijk ook nog steeds zijn dat het pupje nog “wakker” moet worden. Wat we echter liever niet willen zien is een pupje dat ofwel duidelijk bang dan wel totaal geen enkele interesse heeft.

Over bange pups moesten we ons in ieder geval ook in dit nest geen zorgen maken. En een compleet gebrek aan interesse was er ook deze keer niet bij. De ene was aanvankelijk wat terughoudender, de andere vloog er direct op af. Weer een andere zag het vogeltje niet meteen maar als we ze even onder de wind brachten, zag je wel meteen dat neusje in de richting van het vogeltje draaien. Prachtig om te zien!

Maar het maakte de keuze er niet makkelijker op. Na 7 weken notities nemen in ons puppy-dagboek, lazen we bij eentje (onder meer) “heel actieve teef”, “ontsnappingsartiest”, “opnieuw ontsnapt”, “domineert broers en zussen”, “heel fel op kwartel”, “actief veld in”, “bemoeial”, “mondig”, “zelfstandig” en meer van dat. Dat pupje was Skadi. Gegeven die notities, leek het ons het beste om haar zelf te houden want dit konden we onze kandidaat-pupkopers niet aandoen.

Het is later inderdaad gebleken dat Skadi een hele handvol is maar het is tegelijkertijd ook een heerlijk hondje. Ontzettend actief en uiterst “birdy” buiten in het veld en in het bos en heer en meester binnenshuis (jawel, de jongste is over het algemeen de baas al vermoed ik dat de anderen vooral zoiets hebben van “laat je ons met rust als we je laten doen?”). Maar tegelijkertijd ook schattig en lief…wanneer ze er zin in heeft.