Na de ervaringen met het eerste nest dachten we dat het nu wel gemakkelijker zou zijn om een teefje te kiezen uit het tweede nest. Dat was echter voordat er maar liefst 10 pups, waarvan 5 teefjes, in het tweede nest geboren werden!

Vermits de vader, Loustic des Remises d’Arconie, een bruinschimmel was, hadden we niet enkel overwegend witte pups maar ook een aantal overwegend bruine met maar liefst 3 van de 5 teefjes waarvan al snel duidelijk was dat die zich tot bruinschimmels gingen ontwikkelen. Nu is kleur niet meteen ons belangrijkste selectiecriterium en eigenlijk vond (en vind ik nog steeds) witte exemplaren gemakkelijker terug te vinden in het veld en al helemaal in het bos.

Maar het bleek wel al snel dat er in die bruine teefjes heel wat pit zat. De witte exemplaren lieten zich zeker ook niet doen maar er zat duidelijk toch wat meer peper in “de brownies” zoals we het bruine groepje (er was ook nog 1 bruin reutje) hadden genoemd. En een pittig karaktertje is dus wel al een selectiecriterium voor ons.

Maar hoe zat het met de jachtaanleg? Toch nog steeds het belangrijkste criterium al is het niet gemakkelijk om daar op die jonge leeftijd al veel over te zeggen. Net als bij het eerste nest, trokken we er rond een week of zes al eens mee naar een nabijgelegen veld om eens te zien hoe ze zich gedragen wanneer ze voor het eerst “in de grote natuur” losgelaten worden (met mama Juno erbij natuurlijk). Je ziet dan toch meteen diegene die wat terughoudender zijn maar ook altijd wel enkele exemplaren die het meteen allemaal geweldig vinden en dus wel eens durven uit het oog verliezen waar de rest zich bevindt. Prima voor ons: dat zijn diegene waar we onze aandacht op vestigen.

Zo rond 7 weken doen we dan graag een test met een kwarteltje in de tuin. Niets beter dan een vogeltje tenslotte om de kwaliteiten van een “vogelhond” in te schatten. Alleen moet je wel oppassen met automatisch te concluderen dat een pupje dat weinig interesse toont dan geen jachtaanleg zou hebben. Het kan namelijk ook nog steeds zijn dat het pupje nog “wakker” moet worden. Wat we echter liever niet willen zien is een pupje dat ofwel duidelijk bang dan wel totaal geen enkele interesse heeft.

Over bange pups moesten we ons in ieder geval ook in dit nest geen zorgen maken. En een compleet gebrek aan interesse was er ook deze keer niet bij. De ene was aanvankelijk wat terughoudender, de andere vloog er direct op af. Weer een andere zag het vogeltje niet meteen maar als we ze even onder de wind brachten, zag je wel meteen dat neusje in de richting van het vogeltje draaien. Prachtig om te zien!

Maar het maakte de keuze er niet makkelijker op. Na 7 weken notities nemen in ons puppy-dagboek, lazen we bij eentje (onder meer) “heel actieve teef”, “ontsnappingsartiest”, “opnieuw ontsnapt”, “domineert broers en zussen”, “heel fel op kwartel”, “actief veld in”, “bemoeial”, “mondig”, “zelfstandig” en meer van dat. Dat pupje was Skadi. Gegeven die notities, leek het ons het beste om haar zelf te houden want dit konden we onze kandidaat-pupkopers niet aandoen.

Het is later inderdaad gebleken dat Skadi een hele handvol is maar het is tegelijkertijd ook een heerlijk hondje. Ontzettend actief en uiterst “birdy” buiten in het veld en in het bos en heer en meester binnenshuis (jawel, de jongste is over het algemeen de baas al vermoed ik dat de anderen vooral zoiets hebben van “laat je ons met rust als we je laten doen?”). Maar tegelijkertijd ook schattig en lief…wanneer ze er zin in heeft.